Zwembeperkingen & drijfproblemen

Zwembeperkingen & drijfproblemen

25 januari 2018 Geen categorie 1

 

Het is warm buiten en ik zit in de tuin. Er spelen wat kinderen met een rubberboot op de vaart achter het huis en ik hoor er eentje uitvallen. Het kakelend gelach van zijn vriendjes galmt over het water. Alles ruikt en klinkt naar zomer. Glimlachend val ik in slaap. Op m’n schoot ligt een artikel over het verschil tussen beperkingen en problemen. Ver ben ik er nog niet in gekomen. Voorlopige wilde ik alleen maar zwemmen.

Het is nog steeds hoogzomer en ik droom mezelf drijvend in de rivier. Zorgeloos zwem ik op m’n rug. Helder water schittert kronkelend door het zonovergoten landschap. Langs goudgele akkers met rijke wijnranken drijf ik mee door de bochten van de stroming. Deinend op de stroming hoef ik af en toe alleen wat bij te sturen om stenen in de bedding te ontwijken, maar zolang ik de rivier niet tegenwerk, kost dit ook geen enkele moeite. De zon schijnt. Het landschap is een lust voor het oog. Ik kabbel rustig door.

Kilometers later zie ik ineens mijn eerste tegenligger in het water. Enigszins verbaasd groet ik hem vriendelijk en drijf langzaam door. Hij is borstcrawlend buiten adem en groet me niet terug. Waarschijnlijk zwom hij zo al een tijdje tegen de stroom in. Maar waarom? Hij leek amper vooruit te komen. Zonde, want van al het moois rond de rivier krijg je zo maar een beperkt beeld, dacht ik nog. Binnen no time was ik weer afgeleid door de bossen en wijnranken om me heen en dreef rustig op mijn rug de rivier af.

Als ik mijn ogen open, is de krant die ik op schoot had doorgewaaid naar een artikel over de NS. Het deed me denken aan een client die onlangs woest en bezweet mijn kantoor binnenkwam omdat zijn trein was uitgevallen. Nu was hij drie kwartier te laat en hadden we nog maar beperkt de tijd voor ons gesprek.

Hij had zich verschrikkelijk zitten opwinden om het klein menselijk leed dat hem was overkomen. Ik vroeg hem of hij geen boek bij zich had, of een puzzelboekje in z’n tas.  Hij had immers drie kwartier extra tijd om eens wat te ontspannen…

Hoe vaak heeft u zich de afgelopen maand geërgerd of druk gemaakt om dingen waar u eigenlijk helemaal geen invloed op uit kunt oefenen? Wat leverde dat op?

Niets. Het heeft geen zin om tegen de rivier in te zwemmen. Het kost heel veel energie en het schiet voor geen meter op.  Het is meestal veel slimmer om met de stroom mee te zwemmen en zoveel mogelijk gebruik te maken of te genieten van wat je tegenkomt. Je kunt een beetje bijsturen, maar uiteindelijk stroomt de rivier naar zee. Mensen die tegen de stroom in zwemmen komen heel misschien bij het begin van de rivier, maar wat is daar dan? Niets, hooguit  een beekje en een hoge berg om daarna nog eens tegenop te zwemmen. De rivier stroomt maar in een beperkte richting, die kun je niet veranderen. De stenen onderweg zijn een probleem, want je kunt ze vermijden door met de stroming mee te werken.
Het was mooi weer afgelopen weekend, maar wat was er gebeurd als het heel hard had geregend? Had u zich dan lopen ergeren? Is de mate waarin u gelukkig bent afhankelijk van factoren waar u zelf geen invloed op kunt uitoefenen? Ondertussen ga ik me druk maken om dingen waar ik wel invloed op heb. Of zwemmen.

 

 

Één antwoord

  1. Rob schreef:

    Confronterend, maar o zo waar weer Martin..

Laat een antwoord achter aan Rob Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.